Een droge dag

Eindelijk tijd om te bloggen. De afgelopen dagen zijn zeer regenachtig geweest. Dat is eigenlijk vreemd, omdat de moesson voorbij is. Vorig jaar hadden we ook veel regen de eerste week, maar vanaf 15 oktober was het droog. Gelukkig was vandaag een droge dag. We zitten nu in Nasimpati, een pasje. Nasimpati is niet meer dan een paar schuren waar herders in de zomer hun vee houden. Nu is het verlaten omdat de winter eraan komt.
Afgelopen maandag zijn we op pad gegaan met een gids/kok, een keukenhulp en 6 dragers. De belangrijkste persoon misten we: de drager die de route naar de Tilmans Pas kent. We weten niet wat er gebeurd is, maar die kwam gewoon niet opdagen, dus we hadden best wel een probleem. In overleg met onze man in Kathmandu is toen besloten om nog 2 dragers te gaan zoeken in Syaule, een plaatsje waar we de eerste dag langs zouden komen. En dat is ook zo gebeurd. We zijn met de bus naar Chautara gereden en vervolgens over een zandweg verder naar Syaule. Daar zijn nog 2 drager gechartered, waarvan er één 2 weken eerder de Tilmans Pas over was gekomen. Geluk dus.
Vanuit Syaule zijn we naar Sanu Okreni gelopen, een plaatsje (8 huizen) voor onze geplande stop Phusre. De dag erop naar Kami Kharka, niet meer dan een grasveldje. Vervolgens naar Pauwa Bas, enkel een schuurtje. Gisteren zaten we in Hile Bhanjyang en nu in Nasimpati, een dag lopen voor Panch Pokhari.
De hulptroepen zijn geweldig. Van te voren was gezegd dat we 'simpel meals' zouden krijgen. De praktijk is echter dat we uitgebreid eten. Om 6:30 wordt er op de tent geklopt door de keukenhulp: 'good morning, bed tea'. Dan staan er 2 kopjes thee klaar. Vervolgens komt er een schaaltje heet water waar we ons mee kunnen wassen. En om 7 uur kunnen we ontbijten. Elke keer maken ze wat anders, maar in het algemeen eten we cornflakes, muesli, gebakken eitje en pap. En wat chapati's of pannenkoeken erbij. Meestal gaan we een uur of 8-8.15 op pad. De dragers ontbijten niet dus die hebben om een uur of 11 honger. Dat betekent dat er rond die tijd en route gekookt gaat worden. Er wordt dan dal bhat (rijst met linzen) voor de dragers gekookt en voor ons iets als pasteitjes, groente, of iets dergelijks. En 's avonds eten we weer iets als pasta, curry, veel groenten, wat worst. De dragers zijn trouwens erg sterk. Ze dragen ongeveer 30-35 kg op hun rug. En daarbij lopen ze gewoon op slippertjes of eenvoudige schoenen. Één of twee spreken een woordje Engels, maar verder niet. Ook de gids speekt slechts een beetje Engels, waardoor we niet heel veel contact hebben met het personeel. We hebben eigenlijk het meest contact met Lahkpa. Hij werkt normaliter op het bureautje van onze bevriende Sherpa. Hij is daar een soort hulpje die de thee komt brengen. Maar ineens kregen we te horen dat hij ook mee zou gaan. Een prettige verrassing, omdat we dan toch nog iemand kenden.
Vandaag was een korte dag naar Nasimpati, slechts 3 uur lopen. We zijn wel door onze kerosine heen. Dus gaat Lahkpa vanmiddag naar beneden het dal in, 2 uur lopen, om op de markt in het laatste dorp daar kerosine en groenten te kopen. Morgenochtend om 5 uur loopt hij dan weer omhoog om vervolgens door te lopen naar Panch Pokhari. Wat een kerel!
In Panch Pokhari hebben we rustdag. Dan kunnen we ons eens wassen na een week! Dan melden ons wel weer.

Groetjes Marja en Otto.

De eerste dagen

Pech in Kathmandu

Het zit allemaal niet mee. Gisteravond in KTM aangekomen, maar zonder bagage. Die is nog in Amsterdam of Frankfurt of Doha of ergens anders. Zonder bagage kunnen we niet weg. We hopen maar dat het vandaag in orde komt.
Verder heeft Otto behoorlijk wat buikpijn gehad in het vliegtuig. Vandaag gaat het wel beter, maar het is niet 100%. En als klap op de vuurpijl blijken er ook problemen te zijn met ons personeel. We hebben ineens een andere gids gekregen. Die kent de hele regio niet waar we naartoe gaan. Hij is wel 2 keer op de top van Everest geweest, maar daar hebben we niet zoveel aan. En onze belangrijkste drager, de enige die ooit eens op de Tilmans Pas is geweest, had zich gisteren nog niet gemeld. Als hij er niet bij is dan kent dus niemand de route naar Tilmans Pas.
Allemaal dus niet echt goede voortekenen. En het is ook nog eens slecht weer in de bergen.
Vanmiddag gaan we weer eens kijken of de bagage er alweer is. Duimen maar.
Groetjes, Marja en Otto.