zaterdag 24 oktober 2009

Toon vertrekt morgen, Otto en Marja nu in Namche Bazar

We kregen van Toon te horen dat hij de 25e uit het BC vertrekt. Dat betekent dat hij vrijdag de 30e in Lukla aankomt en hopelijk de volgende dag een vlucht naar Kathmandu heeft.
Otto en Marja zijn nu in Namche Bazaar. We weten nog niet precies wat we gaan doen. Hetzij Toon tegemoet lopen (Tengboche, Dingboche, Chukung) en dan gezamenlijk teruglopen naar Lukla. Hetzij richting Gokyo en Toon weer ontmoeten in Namche en dan gezamenlijk terug naar Lukla.

vrijdag 23 oktober 2009

toppertje!!!

Hoi Allemaal,

Ik heb het gehaald, ik stond vandaag om ongeveer 13.00 op de top, met Rinzin!!!
Ngima heeft een blessure en is niet mee gekomen. Nu zijn we met z'n 3en in kamp 1. morgen naar het basecamp.

Ik kan niet wachten weer in de bewoonde wereld te zijn.

groetjes,
Antonio

donderdag 22 oktober 2009

Vandaag topdag voor Antonio en een retrospectief

Marja en Otto zijn gisteren in Kathmandu aangekomen. Om 1700 uur Antonio gebeld. Die zat in Camp 2 en vertelde dat het allemaal erg zwaar was geweest tot dan toe. Toen Marja en Otto een week geleden omkeerden vanuit het Morene Camp boven het Makalu BC is Toon doorgegaan naar het East Col Camp. De dag erop heeft hij de grote oversteek gemaakt via de Sherpani Col naar de West Col en is hij vervolgens afgedaald naar Baruntse BC op zo'n 5450 m. De oversteek begon om ongeveer 04.00 uur in de ochtend en duurde 12 uur. Het was erg zwaar.

Die zelfde dagen zijn Otto en marja teruggelopen naar Yak Kharka en vervolgens naar Dobate. Wat was er nou aan de hand? Vanaf zo'n 4500 meter kreeg Otto slaapproblemen, de zogenaamde Cheyne-Stokes ademhaling. Door het zuurstofgebrek moet je vaker en dieper ademhalen. Maar je lichaam zit nog niet in die modus, waardoor je 's nacht in je langzame ademhaling terecht komt en dan plotseling wakker wordt met ademnood. Meestal sliep Otto nog wel halve nachten, maar in het Morene Camp op 5200m heeft hij de hele nacht wakker gelegen. Toen we in dat kamp aankwamen had iedereen al wat hoogteziekte (hoofdpijn). Bij Otto was het zo erg dat hij wat Diamox en Aspirine innam en om 17.00 uur naar bed ging. De nacht was een hel. Het vroor in de tent en Otto kon niet slapen door Cheyne-Stokes. Dan duren 12 uur erg lang. Heel erg lang. De volgende morgen besloot Otto niet verder te gaan, omdat we weer 500 meter moesten stijgen en er weer een slapeloze nacht voor de deur stond. Marja wilde Otto niet alleen laten terugkeren. Antonio voelde zicht sterk (en dat is hij ook), dus die ging door met Ngima en Rinzing, de klimsherpa.

Marja en Otto zijn met Karma (de kok) en 3 dragers in 6 dagen teruggelopen naar Tumlingtar, de laatste dag zelfs helemaal niet gelopen, maar een Jeep genomen. Het was mooi weer, dus al die bergen de we niet gezien hadden toen we naar boven liepen in de regen en de sneeuw, waren nu ineens zichtbaar. Prachtig. Otto heeft zicht nog wel vaak achter de oren gekrabt op de weg naar beneden: had ik verder gekund, wat een watje ben ik, enzovoorts. Maar het feit is dat hij echt slecht sliep, wat net echt handig is voor extreme inspanningen. Wat trouwens ook een rol gespeeld kan hebben is een verkoudheid. Sinds de start in Tumlingtar was hij wat verkouden: snotterig, keelpijn, hoestje. En met name die volle neus ging maar niet weg.

Wel, het goede nieuws is dat Toon in C2 zit en op dit moment onderweg is naar de top. Hij zal daar rond het middaguur aankomen. Als alles goed gaat. Hij vertelde dat het buitengewoon zwaar was tot C2. Vanuit BC naar C1 was al een beproeving. Toen we hem gisteren belden in C2, hoorden we de wind om de tent loeien. Toon klonk erg vermoeid, maar hij zei dat hij zich sterk voelde. We wensen hem alle succes toe vandaag. Na de top hoopt hij vandaag helemaal af te dalen naar BC. En dan vervolgens 2 dagen rust. In die dagen moeten ook dragers geregeld worden die hen weer naar de bewoonde wereld vergezellen. Dus met een dag of 8-10 moet Toon weer in Kathmandu zijn.

Het plan van Marja en Otto is om morgen of overmorgen naar Lukla te vliegen en dan een dag of 4 te lopen naar Namche Bazar, Tengboche en Dingboche op 4100 meter. In die buurt zullen ze Toon en Ngima opwachten die via de Amphu Lapcha pas zullen komen.

11.30 nog 100 m. ................

woensdag 21 oktober 2009

It doesn't matter how slow you go, as long as you don't stop!

Hoi Allemaal,

We lopen nog steeds, de plannen zijn niet veranderd. Vannacht een enorme storm gehad in kamp 1. Het leek als of we met tent en al de lucht in gingen en nu, terwijl we lopen, komen er af en toe windstoten die niet misselijk zijn.

We gaan erg langzaam, maar de top komt iets dichterbij. Ngima zegt dat we vannacht om 24.00 of 1.00 aan de top poging beginnen. (dat is in Nederland rond een uur of 21 of 22). Ik kan niet wachten en vind het nu erg jammer dat Otto en Marja er niet zijn. Hier hebben we zo lang naar toe geleefd.
Ik ploeter nog even door!

Denk aan me morgen (bid,duim,werk,lach....)

groetjes,
Antonio

dinsdag 20 oktober 2009

Elke dag een ander plan

Hoi Allemaal,

Vandaag zijn we weer onderweg naar kamp 1. We gaan er vanuit dat het nu wel goed gaat. Ngima heeft nu bedacht dat we toch maar door gaan en geen rust dagen meer hebben. Hij heeft ook beloofd, dat als we de top halen, hij een helicopter voor me regelt vanuit het basecamp (grap??), ik merk het wel. Voorlopig doe ik, zonder discussie, wat hij zegt en dat is nieuw voor me.
Net als de afgelopen dagen blijft het zwaar, maar het weer is goed en daar moeten we van profiteren.

Ik bedacht me onlangs dat ik nu al 3 weken in nepal ben, maar ik heb nog maar 1 tempel gezien, ook dat is nieuw voor me.

Vandaag komen Otto en Marja in Tumlingtar aan, ik hoop wat van ze te horen, ben benieuwd hoe het met ze gaat.

Ik loop weer verder achter Ngima en Renzing aan.

groetjes,
Antonio

maandag 19 oktober 2009

Zwaar,zwaar,zwaar.

Hoi Allemaal,

Vandaag toch weer een extra rustdag. Gisteren kamp 1 net niet gehaald, op 200 m. voor het kamp hebben Ngima en ik de spullen begraven en zijn terug gegaan naar het basecamp. Renzin heeft het 1e kamp wel gehaald en hij heeft een tent opgezet.
Hopenlijk lukt het ons morgen wel het 1e kamp te halen.
Ngima is vast besloten om samen met mij op de top te staan en hij wil na iedere etappe die we lopen een rustdag in bouwen. Ik wilde liever in een keer door stoten, maar denk dat Ngima gelijk heeft. Als ik op de top wil staan, moet ik echt energie verzamelen(en dat is niet gemakkelijk).

Het blijft enorm zwaar, het valt me tegen, maar ik wil nog steeds proberen op de top te komen.

zwaar,zwaar,zwaar!!
Antonio

zondag 18 oktober 2009

Opbouwen kamp 1, 6100 m

Hoi Allemaal,

Vandaag zijn we begonnen met het bouwen van kamp 1 en daarna zakken we af naar het basecamp om te slapen.
Het is hard werken op deze hoogte en het valt me erg zwaar, gelukkig hebben Ngima en de 2e man meer energie.
Het plan voor de komende dagen is: opbouwen van kamp 2 en nog slapen in kamp 1. daarna verlaten we kamp 1 om te slapen in kamp 2. Vandaar uit wachten we op het moment om een top poging te doen. Het kan snel gaan, maar als het tegen zit duurt het nog 5 dagen. Het weer lijkt mee te zitten gelukkig!


groetjes,
Antonio