Zondag 27 september
Met een lichte knoop in de buik is de 2009 Baruntse Expedition van start gegaan. Alle deelnemers zijn licht gespannen en de saaie en vermoeiende reis is precies wat we verwacht hadden op een lichtpuntje na: business class van Bahrein naar Kathmandu. Super relaxed en een paar uur slaap gepakt. In Kathmandu sloegen de zenuwen weer toe want we moesten aangifte doen van al het geld dat we bij ons hadden en de illegale satelliet-telefoon (bij Otto in zijn rugzak). Gelukkig werden we met ferme hand door het groene kanaal gedirigeerd. We trokken maar meteen een sprintje en kwamen recht in de armen van ons ontvangstcomitee. Ngima stond ons op te wachten met vervoer en voor we het wisten reden we door "Kathmandu by night". Niet veel te zien en erg rustig vanwege het grote Hindoe festival. Iedereen loopt met een grote rode stip op het hoofd!
Het Tibet Holiday Inn maakt niet helemaal onze hooggespannen verwachtingen waar; lekker shabby maar ok. Het is zo rustig dat we echt moeten zoeken naar een leuke plek om eerste biertjes te drinken. Uiteindelijk een goede spot gevonden en een wedstrijdje gedaan wie het heetst kon eten. Het zweet droop van Otto's kop, maar Antonio won uiteindelijk glansrijk.
Zonder te verdwalen weer de weg teruggevonden naar ons hotel voor een goede nachtrust. De temperatuur is gezakt en zeer aangenaam. Morgen gaan we de losse eindjes van de expeditie regelen.
Maandag 28 september
Na een ontbijtje in de gloeiende zon (dat gaan we niet trekken) zijn we opgehaald en naar Boudha gereden waar Pike Expedition zijn thuisbasis heeft. Kennis gemaakt met onze klimsherpa (die amper Engels spreekt) maar wel eens op de top heeft gestaan en op de Everest! Natuurlijk een gastvrije lucht aangeboden gekregen van dal baht. Toen werd het tijd om zaken te doen en waren we na een aantal hertellingen 16.000 dollar lichter. In de bergen telt immers elke gram dus daar zijn we mooi vanaf. Otto en Marja zijn wel heel relaxed terwijl we nu toch al een aantal uren in Kathmandu zijn en we nog geen enkele tempel hebben bezocht. Antonio kijkt wel erg bedenkelijk bij dit tempo en zijn ademhaling is moeilijk onder controle te houden. Onthaasten is het motto!
Na herpakking van onze equipment en de laatste afspraken zijn we weer terug in ons hotel en gaan we de rest van de dag een beetje dwalen in Thamel. Erg stil, maar als alles hier op volle toeren draait is het echt een gekkenhuis.
Morgen krijgen we traditionele inzegening van onze expeditie door een lama (niet die op de Peruviaanse hoogvlakten rondlopen maar een boeddhistische geestelijke). Daarmee worden de goden goed gestemd en onze expeditie van geluk voorzien (is in de prijs inbegrepen hopen we). Wordt vervolgd.
Groetjes O.M.A.